Misty Mountains and Deep Water
Blijf op de hoogte en volg Diny en Kees
26 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Glenorchy
We zijn aangekomen in Fiordland National Park, het gebied van de grote meren en de bijna onbereikbare Fiorden. En als we grote meren zeggen dan bedoelen we ook grote meren. Het gaat over meren van soms 100 km lengte (los van de zijarmen) en Fiorden die niet over de weg of slechts op één manier bereikbaar zijn. Bij aankomst in Manapouri merken we al meteen dat het weer er zeer wisselend kan zijn (zoals was voorspeld). We komen aan met zonnig weer, maar al snel steekt de wind op en begint het te regenen.
De hele nacht slaat de regen tegen de ramen, maar gelukkig regent het nog maar zacht als we de volgende morgen om 10.00 uur inschepen voor de excursie naar Doubtful Sound (één van de grootste fiorden). Om daar te komen moet je eerst Lake Manapouri oversteken (zelfs met een snelle catamaran nog 50 minuten), maar het uitzicht op de bergen (in dit geval Misty Mountains) verveelt geen moment. Door de koude nacht ligt er sneeuw op alle bergen om ons heen boven 1000 meter en het ziet er schitterend uit. Aan de overkant gaan we met de bus eerst een 2 km lange doodlopende tunnel in voor een bezoek aan de generatorhal van de electriciteitscentrale. De chauffeuze laat een sterk staaltje stuurvrouwskunst zien door aan het eind van de tunnel te keren op een punt dat dit maar net toelaat. Doordat het meer 200 meter hoger ligt dan de zee in Doubtful Sound kan hier sinds 1970 een groot deel van de voor het Zuidereiland benodigde energie worden opgewekt. Na dit korte intermezzo volgt de busrit over de pas naar Doubtful Sound waar we inschepen voor het vervolg. De 440 meter diepe Sound heeft diepzwart water en de gids vertelt dat dit komt doordat de bovenlaag van zoet water is en deze mengt pas dichtbij zee met het zoute zeewater. De voordelen van de vele regen van de afgelopen nacht zijn nu overduidelijk. Langs alle wanden van de Fiord storten zich watervallen omlaag en vele steile rivieren stromen als zilveren linten langs de zwarte en groene wanden. We varen tot aan de monding van de Fiord en ondanks dat we nog enigszins in de luwte blijven van eilanden met de toepasselijke naam Shelter Isles, is de deining zo sterk dat wij wijdbeens over het schip lopen terwijl we ons met één hand moeten vasthouden om niet te vallen. Tijdens de tocht zien we alle drie de soorten pinguins die op het vaste land te zien zijn (Yellow Eyed Pinguin, Little (blue) Pinguin en Fiordland (Crested) Pinguin. Vooral de laatste waren erg leuk omdat ze een stukje met het schip meezwommen.
Dat de Nieuw Zeelanders hun natuur respecteren werd onder andere het laatste deel van de tocht duidelijk. Aan het eind van één van de zijarmen van de Fiord gekomen lieten ze het schip stilliggen. Alle generatoren gingen uit en iedereen werd aangeraden regenkleding aan te doen, naar buiten te gaan en niet over het dek te lopen, om de intensiteit van de indrukwekkende omgeving op zich in te laten werken. Uiteraard hebben wij daar aan meegedaan en het was een meer dan mooie ervaring. Bij de terugtocht over Lake Manapouri brak uiteindelijk de zon door met als toetje een mooi uitzicht op de besneeuwde bergen.
De 120 km lange route van Te Anau naar Milford Sound is zoals we al verwacht hadden schitterend, maar we komen onderhand superlatieven tekort om de omgeving te beschrijven. Uitzichten over het enorme meer, de bergen daarachter, het dal van de Eglinton River met brede kiezelstranden en graslanden, afgewisseld met bossen en een paar kleine spiegelmeren. Aan het eind van het dal begint de weg te kronkelen en kijken we vlakbij de Homer Tunnel aan tegen een indrukwekkende rotswand van de Cirque. Bij een stop tussendoor loopt er een Kea brutaal te bedelen en als er een tas met etenswaren uit de auto valt is hij er als de kippen (of Kea's) bij. Ze vormen echter niet zo'n plaag als was aangekondigd en we komen nog met onze ruitenwissers op de auto aan de andere kant van de tunnel aan. We zijn kennelijk de meeste bussen voor want we kunnen de auto prima kwijt en ongehinderd genieten we van het mooie uitzicht op Milford Sound. Varen hebben we gisteren al gedaan dus we laten het vandaag bij een wandeling over het tijdens eb drooggevallen grindstrand.
Op de terugweg vanaf Milford Sound hebben we nog een klusje te klaren (geen straf hoor). Vanaf de Devide (532m) trekken we de schoenen aan voor een wandeling naar Key Summit (918m). Het is een behoorlijke klim aan één stuk, door mooi bos met tussendoor mooie uitzichten en watervallen langs het pad. Op 900 meter komen we boven de bomen uit en het is opvallend hoeveel lager de boomgrens hier ligt dan in de alpen, waar je al gauw minimaal 2000 hoogtemeters nodig hebt om er bovenuit te komen. We lopen door een prachtige alpine begroeiing op de top en met behulp van boardwalks lopen we over een soort veen en tussen kleine meertjes door. Uiteraard hebben we uitzicht naar alle kanten en de truien gaan weer aan want op de top is de wind frisjes. Na de afdaling en een korte rit eindigen we de dag bij ons verblijf in Knobs Flat. We beschrijven niet al onze overnachtingsadressen maar voor deze maken we een uitzondering. We hebben een eigen unit met alle voorzieningen en we kijken vanuit ons bed door de schuifpui over de veranda naar de besneeuwde toppen. Met een glas wijn in de hand vieren we de vakantie op de veranda in het zonnetje, terwijl we regelmatig een Sandfly dooddrukken die zich in een been of arm probeert te boren. Deze nacht slapen we met de gordijnen open en wakker worden is zelden zo mooi.
De hele nacht slaat de regen tegen de ramen, maar gelukkig regent het nog maar zacht als we de volgende morgen om 10.00 uur inschepen voor de excursie naar Doubtful Sound (één van de grootste fiorden). Om daar te komen moet je eerst Lake Manapouri oversteken (zelfs met een snelle catamaran nog 50 minuten), maar het uitzicht op de bergen (in dit geval Misty Mountains) verveelt geen moment. Door de koude nacht ligt er sneeuw op alle bergen om ons heen boven 1000 meter en het ziet er schitterend uit. Aan de overkant gaan we met de bus eerst een 2 km lange doodlopende tunnel in voor een bezoek aan de generatorhal van de electriciteitscentrale. De chauffeuze laat een sterk staaltje stuurvrouwskunst zien door aan het eind van de tunnel te keren op een punt dat dit maar net toelaat. Doordat het meer 200 meter hoger ligt dan de zee in Doubtful Sound kan hier sinds 1970 een groot deel van de voor het Zuidereiland benodigde energie worden opgewekt. Na dit korte intermezzo volgt de busrit over de pas naar Doubtful Sound waar we inschepen voor het vervolg. De 440 meter diepe Sound heeft diepzwart water en de gids vertelt dat dit komt doordat de bovenlaag van zoet water is en deze mengt pas dichtbij zee met het zoute zeewater. De voordelen van de vele regen van de afgelopen nacht zijn nu overduidelijk. Langs alle wanden van de Fiord storten zich watervallen omlaag en vele steile rivieren stromen als zilveren linten langs de zwarte en groene wanden. We varen tot aan de monding van de Fiord en ondanks dat we nog enigszins in de luwte blijven van eilanden met de toepasselijke naam Shelter Isles, is de deining zo sterk dat wij wijdbeens over het schip lopen terwijl we ons met één hand moeten vasthouden om niet te vallen. Tijdens de tocht zien we alle drie de soorten pinguins die op het vaste land te zien zijn (Yellow Eyed Pinguin, Little (blue) Pinguin en Fiordland (Crested) Pinguin. Vooral de laatste waren erg leuk omdat ze een stukje met het schip meezwommen.
Dat de Nieuw Zeelanders hun natuur respecteren werd onder andere het laatste deel van de tocht duidelijk. Aan het eind van één van de zijarmen van de Fiord gekomen lieten ze het schip stilliggen. Alle generatoren gingen uit en iedereen werd aangeraden regenkleding aan te doen, naar buiten te gaan en niet over het dek te lopen, om de intensiteit van de indrukwekkende omgeving op zich in te laten werken. Uiteraard hebben wij daar aan meegedaan en het was een meer dan mooie ervaring. Bij de terugtocht over Lake Manapouri brak uiteindelijk de zon door met als toetje een mooi uitzicht op de besneeuwde bergen.
De 120 km lange route van Te Anau naar Milford Sound is zoals we al verwacht hadden schitterend, maar we komen onderhand superlatieven tekort om de omgeving te beschrijven. Uitzichten over het enorme meer, de bergen daarachter, het dal van de Eglinton River met brede kiezelstranden en graslanden, afgewisseld met bossen en een paar kleine spiegelmeren. Aan het eind van het dal begint de weg te kronkelen en kijken we vlakbij de Homer Tunnel aan tegen een indrukwekkende rotswand van de Cirque. Bij een stop tussendoor loopt er een Kea brutaal te bedelen en als er een tas met etenswaren uit de auto valt is hij er als de kippen (of Kea's) bij. Ze vormen echter niet zo'n plaag als was aangekondigd en we komen nog met onze ruitenwissers op de auto aan de andere kant van de tunnel aan. We zijn kennelijk de meeste bussen voor want we kunnen de auto prima kwijt en ongehinderd genieten we van het mooie uitzicht op Milford Sound. Varen hebben we gisteren al gedaan dus we laten het vandaag bij een wandeling over het tijdens eb drooggevallen grindstrand.
Op de terugweg vanaf Milford Sound hebben we nog een klusje te klaren (geen straf hoor). Vanaf de Devide (532m) trekken we de schoenen aan voor een wandeling naar Key Summit (918m). Het is een behoorlijke klim aan één stuk, door mooi bos met tussendoor mooie uitzichten en watervallen langs het pad. Op 900 meter komen we boven de bomen uit en het is opvallend hoeveel lager de boomgrens hier ligt dan in de alpen, waar je al gauw minimaal 2000 hoogtemeters nodig hebt om er bovenuit te komen. We lopen door een prachtige alpine begroeiing op de top en met behulp van boardwalks lopen we over een soort veen en tussen kleine meertjes door. Uiteraard hebben we uitzicht naar alle kanten en de truien gaan weer aan want op de top is de wind frisjes. Na de afdaling en een korte rit eindigen we de dag bij ons verblijf in Knobs Flat. We beschrijven niet al onze overnachtingsadressen maar voor deze maken we een uitzondering. We hebben een eigen unit met alle voorzieningen en we kijken vanuit ons bed door de schuifpui over de veranda naar de besneeuwde toppen. Met een glas wijn in de hand vieren we de vakantie op de veranda in het zonnetje, terwijl we regelmatig een Sandfly dooddrukken die zich in een been of arm probeert te boren. Deze nacht slapen we met de gordijnen open en wakker worden is zelden zo mooi.
-
26 Januari 2014 - 08:05
Thea:
Wat een prachtig verslag. Klinkt fantastisch!
-
26 Januari 2014 - 10:50
Yvonne Looije:
Hi,
We vinden het SUPER dat we mee mogen lezen op afstand en krijgen daarbij mee hoe GEWELDIGE het is daar; al met al een ervaring die men 'mee naar huis neemt' en nooit meer afneemt!
We kijken er naar uit jullie te blijven volgen via de reisverhalen!
Hartelijke groet van ons beiden,
Peter en Yvonne -
26 Januari 2014 - 13:24
Jorien En Marloes:
Het verhaal vertelt al over de schoonheid van het land, maar de foto's zijn wooooowww supermooi!! Meer zien!! Waarom is dit geen gezinsvakantie??!! :-( Alhoewel zes weken.. beetje lang ;-)
Enne.. wat een hoop water. Super grappig dat jullie ook pinguïns gezien hebben!! Stiekem een eitje meenemen? :-)
En we kunnen jullie natuurlijk aanraden er nog lekker een tijdje van te genieten, maar dat advies hebben jullie niet eens nodig denken we!
Heel dikke knuffels van ons beiden. -
26 Januari 2014 - 14:01
Joanne En Jan:
Hallo beiden,
Wat heerlijk, we genieten zo een klein beetje met jullie mee, wat weer een mooi verslag.
Wat zullen jullie genieten zeg!
Wij mogen trouwens ook van enig sneeuw genieten! dan wel geen sneeuw bergen maar sneeuwstraten, -bomen, - struiken, -tuinen. Wij hebben vandaag dan ook echt een heerlijk wintergevoel en gaan zo een sneeuwpop maken.
Heel veel liefs van ons allemaal! -
26 Januari 2014 - 16:04
Matco:
kees en diny,
als ik deze verslagen lees heb ik ook een beetje vakantie
in de werkdrukte leef ik mee met jullie reis
mooi om te lezen
geniet van jullie avontuur -
26 Januari 2014 - 16:25
Willem En Diny:
Dzin dobry (Pools voor goeiendag)vanuit een koud Kapkazy. Eerst ijzel, toen sneeuw en daardoor sprookjesachtig landschap bij de jongens. Na een paar uur sneeuw vegen nu weer lekker bij de tegelkachel...Nu praat ik nog niet eens over 4 dagen zonder stroom..Totaal ander plaatje als bij jullie dus. Wat een prachtig landschap en wat fijn dat jullie zo genieten. Kunnen jullie alle indrukken een beetje verwerken??? Mooi dat we naast jullie verslag ook een fotoreportage zien zodat het nog meer jaloersmakend is! GENIET en liefs van ons, Diny -
26 Januari 2014 - 21:44
Daniel:
Mmmmmmmmmmmooi. -
27 Januari 2014 - 20:05
Carolien:
Leuke verhalen en prachtige foto´s!!!! Heerlijk genieten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
