Onzichtbare vulkanen deel 2
Blijf op de hoogte en volg Diny en Kees
16 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Waitomo Caves
(Het paste niet in een blog, dus hierbij het tweede deel)
We dalen af naar de drie meren over een helling van losliggend as en gruis en zeker met de bergstokken is dat min of meer glijdend te doen en gaat het zelfs erg snel. Bij de meren gaan we maar eens rustig op een steen zitten om alles in ons op te nemen en wat te eten. De kleuren van het geheel lopen uiteen van wit via geel en rood naar diepzwart en alles baadt in het zonlicht. Op diverse plaatsen uit de bergwand spuit witte damp naar buiten en we kunnen duidelijk ruiken dat er in ieder geval zwavel in zit. Nadat we genoeg (als dat al kan) foto's genomen hebben en alles een plek op onze harde schijf hebben gegeven gaan we weer op pad, ook al omdat Kees wat hoofdpijn begint te krijgen van de zwaveldamp. We lopen door de Central crater weer over een heerlijk effen pad en kijken naar een lange tong gestold lava dat tijdens één van de meest recente erupties de kratervlakte in is gestroomd. De allerlaatste beperkte eruptie is trouwens in september 2012 geweest, dus het blijft oppassen geblazen. Bij de start van de track wordt ook aangegeven wat het ingeschatte risico is op dat moment. Vanaf de rand van de central Crater hebben we een prachtig uitzicht terug op de vulkaan en we laten ons dan ook even samen vereeuwigen, want er zijn toch mensen genoeg om daar even bij te helpen.
Vanaf dat punt is het verder vooral dalen, maar wel met een prachtig uitzicht. We kunnen wel 100 km ver kijken en zien zelfs de noordpunt van het Lake Taupo. Uit de krater van de Sulpher Lagoon, die we rechts zien, komen ononderbroken grote wolken damp met zwavel over ons heen waaien (dacht je er vanaf te zijn). Als we na ruim 4 km dalen bij de Ketetahi Hut aankomen is het daar aardig druk, maar wij zijn toe aan een boterham en we vinden een plekje om die op te eten, ook al zitten er wel wat mensen voor het uitzicht. Daarna volgt nog een afdaling van 10 km, eerst door alpien landschap en later door vooral native bush. Net als we denken dat er nooit een eind aan komt zijn we op het afhaalpunt. We blijken niet de enigen; het is er een drukte van belang en vele bussen, busjes en particulieren komen mensen afhalen. Later horen we dat die dag mogelijk enkele duizenden mensen de crossing hebben gelopen. Uiteraard hebben wij er daar ook de nodige van gezien, maar gelukkig is de berg groot en het pad lang. Wij zaten op de terugweg zeer tevreden in de bus en zijn blij dat we deze laatste kans konden grijpen. Opnieuw een parel aan de ketting die we hier aan het rijgen zijn.
De gegevens voor de wandelaars onder ons: lengte van de tocht 19,4 km, start op 1100 meter, hoogste punt op 1886 meter, eindpunt op 750 meter. Uiteraard tussendoor ook nog het nodige stijgen en dalen.
We dalen af naar de drie meren over een helling van losliggend as en gruis en zeker met de bergstokken is dat min of meer glijdend te doen en gaat het zelfs erg snel. Bij de meren gaan we maar eens rustig op een steen zitten om alles in ons op te nemen en wat te eten. De kleuren van het geheel lopen uiteen van wit via geel en rood naar diepzwart en alles baadt in het zonlicht. Op diverse plaatsen uit de bergwand spuit witte damp naar buiten en we kunnen duidelijk ruiken dat er in ieder geval zwavel in zit. Nadat we genoeg (als dat al kan) foto's genomen hebben en alles een plek op onze harde schijf hebben gegeven gaan we weer op pad, ook al omdat Kees wat hoofdpijn begint te krijgen van de zwaveldamp. We lopen door de Central crater weer over een heerlijk effen pad en kijken naar een lange tong gestold lava dat tijdens één van de meest recente erupties de kratervlakte in is gestroomd. De allerlaatste beperkte eruptie is trouwens in september 2012 geweest, dus het blijft oppassen geblazen. Bij de start van de track wordt ook aangegeven wat het ingeschatte risico is op dat moment. Vanaf de rand van de central Crater hebben we een prachtig uitzicht terug op de vulkaan en we laten ons dan ook even samen vereeuwigen, want er zijn toch mensen genoeg om daar even bij te helpen.
Vanaf dat punt is het verder vooral dalen, maar wel met een prachtig uitzicht. We kunnen wel 100 km ver kijken en zien zelfs de noordpunt van het Lake Taupo. Uit de krater van de Sulpher Lagoon, die we rechts zien, komen ononderbroken grote wolken damp met zwavel over ons heen waaien (dacht je er vanaf te zijn). Als we na ruim 4 km dalen bij de Ketetahi Hut aankomen is het daar aardig druk, maar wij zijn toe aan een boterham en we vinden een plekje om die op te eten, ook al zitten er wel wat mensen voor het uitzicht. Daarna volgt nog een afdaling van 10 km, eerst door alpien landschap en later door vooral native bush. Net als we denken dat er nooit een eind aan komt zijn we op het afhaalpunt. We blijken niet de enigen; het is er een drukte van belang en vele bussen, busjes en particulieren komen mensen afhalen. Later horen we dat die dag mogelijk enkele duizenden mensen de crossing hebben gelopen. Uiteraard hebben wij er daar ook de nodige van gezien, maar gelukkig is de berg groot en het pad lang. Wij zaten op de terugweg zeer tevreden in de bus en zijn blij dat we deze laatste kans konden grijpen. Opnieuw een parel aan de ketting die we hier aan het rijgen zijn.
De gegevens voor de wandelaars onder ons: lengte van de tocht 19,4 km, start op 1100 meter, hoogste punt op 1886 meter, eindpunt op 750 meter. Uiteraard tussendoor ook nog het nodige stijgen en dalen.
-
16 Februari 2014 - 09:58
Thea:
Wat een prachtig verslag van de vulkaan wandeling. Ben jaloers op jullie. Zitten wij hier in rainy holland. De meren in de bergen hebben we ook gezien in het Andesgebergtes in peru. Dat is inderdaad onbeschrijfelijk. Het verslag geeft het gevoel goed weer. Enjoy! -
16 Februari 2014 - 12:26
Marloes:
Fijn om dit mooie verslag te lezen, klinkt wederom prachtig! Wanneer jullie terug zijn mogen jullie het met foto's nóg wel een paar keer vertellen :-). Dikke knuffel! -
16 Februari 2014 - 12:58
Jorien:
Mooi verslag en gave foto's! Gelukkig zit de geur er niet bij:) Ik ben weer terug uit de sneeuw in Zweden, zal jullie zo een mail sturen! Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
