Dit laatste blog uit NZ is niet bedoeld om jaloers te maken en bij voorbaat onze verontschuldigingen als dat toch het effect is. Na een heerlijke reis de afgelopen weken zijn we aangekomen in Whitianga, een plaats in de Coromandel. Het is één van de vakantieparadijzen met gouden stranden en mooie bossen, maar wij storten ons maar beperkt in het vakantiegewoel. We hebben deze plek voornamelijk gekozen om ons even terug te trekken en tot rust te komen voordat we weer op reis gaan en om alle belevenissen nog eens te memoreren en na te genieten. Het plekje dat we daarvoor hebben uitgekozen heet Wairua Lodge en dit ligt op een noordhelling (op het zuidelijk halfrond dus in de zon) ongeveer 8 km buiten Whitianga.

De weg ernaartoe was alleen al een avontuur en de liefhebbers kunnen dit op film nog een keer komen meebeleven. Het was niet alleen een onverharde weg, maar ook nog een smallere zijweg daarvan, die we gedurende enkele kilometers moesten volgen. Hoewel ons tevoren was verzekerd dat je er met een gewone auto konden komen vroegen we ons toch enkele malen af of de weg terug werkelijk zou lukken, zo steil en smal was het sommige stukken. Onder in het dal aangekomen stonden we voor een doorwaadbare rivier van ongeveer 15 meter breed waar we door heen moesten en rechts boven kon je een hangbrug zien. Direct na de rivier ging het pad behoorlijk steil omhoog en in de instructie stond: "eerste bergverzet en motor rustig op 1500 rpm houden". Dat hebben we dus maar gedaan en het mag duidelijk zijn, we hebben het gehaald.

We dachten dat er maar één paradijs was omdat we in Abel Tasman zijn geweest, maar we kunnen jullie nu vertellen dat er minstens twee zijn. Meestal zijn reclamefolders of websites mooier dan de werkelijkheid maar hier is het andersom. De lodge is prachtig op een plateau tegen de berghelling gebouwd, de hellingen om ons heen zijn gevarieerd native bush, door de afgelegen ligging komt hier verder geen verkeer en het enige geluid hier wordt gemaakt door kabbelend water, cicaden en vogels. Omdat er maar een beperkt aantal kamers is zijn er weinig mensen en de ligging selecteert automatisch de gasten. De ontvangst is zeer hartelijk, ook al zijn we ruim een uur te vroeg en de gastheer neemt alle tijd om ons alle voorzieningen te tonen en de mogelijkheden uit te leggen. We hebben sowieso een fijne kamer met een kingsize bed. Daarnaast zijn er op het terrein vele zitjes waar je lekker privé kunt zitten, er loopt over het terrein een rivier met twee swimming pools en ze hebben in het dal en tegen de hellingen diverse walking trails uitgezet. Dan is er een Tree Top Bath House en een Night Sky Spa Pool die je voor je alleen (samen) kunt bespreken. Vanuit het Bath House kun je 's avond in bad op een soort balkon, de bomen eromheen zijn van onderaf verlicht. De Spa Pool staat buiten een stukje onder een afdak en verder kijk je vanuit deze hot tub zo omhoog naar de prachtige sterrenhemel. 's Avonds roepen 4 Morepork Owls om beurten en ze zijn ook regelmatig in de bomen of op palen op het terrein te zien. Uit de beschrijving begrijpen jullie ook dat we al enkele dingen hebben gedaan. Tijdens ons ontbijt op het terras boven de rivier zagen we een Sacred Kingfisher op een draad vlakbij zitten en deze bleef het hele ontbijt zitten. Kortom, echt een plekje om bij te komen.

We hebben nog wel een paar kleine uitstapjes gemaakt omdat we het niet konden laten. De Cathedral Cove was een must en het strand van Hahei was ook niet te versmaden. Even afscheid nemen van de zee en daarmee van de prachtige kusten die we hebben gezien. Daarnaast hebben we ook nog enkele prachtige 600 jaar oude Kauri-bomen gezien. Deze machtige bomen stonden vroeger in grote aantallen in NZ, maar werden tijdens WW2 massaal gekapt om de oorlog te kunnen financieren. Het moet een enorme kaalslag geweest zijn en gelukkig stonden enkele bomen op moeilijk bereikbare plaatsen waardoor ze bewaard zijn gebleven. Tegenwoordig is deze unieke boom zwaar beschermd en wordt er weer moeite gedaan om er meer te krijgen. Op basis van een tip van onze gastheer rijden we ook nog een moeilijk begaanbare bosweg die leidt naar Castle Rock, een mooi uitzichtpunt. We kijken uit over de baai Firth of Thames in de richting van Auckland, waar vandaan we weer terug zullen vliegen.

Met een heerlijk gevoel kijken we terug op alle mooie dingen van de afgelopen weken en we weten zeker dat we het er nog veel over zullen hebben. Uiteraard hebben we de foto's nog (inmiddels meer dan 2000) en we hebben ook nog korte stukjes gefilmd. Het is werkelijk de ervaring geworden waarvan we gedroomd hebben, en nog veel meer. Met de hulp van veel open, warme, vriendelijke en gastvrije Kiwi's is dit een onvergetelijke reis geworden.