The way to Paradise

Na de dag op de gletsjer realiseren we ons dat er nog meer te zien is in dit mooie land. We blijven dus niet te lang in bed liggen, maar gaan weer op tijd op pad naar het noorden van het Zuidereiland.

Van diverse kanten hebben we gehoord dat we eerst nog naar Lake Matheson moeten. Dit staat wijd en zijd bekend als één van de mooiste spiegelmeren van NZ. We maken een mooie wandeling rond het meer en op diverse plaatsen staat goede uitleg over de bomen. We vinden zelfs blauwe paddestoelen (zie foto), een voor de natuur ongewone kleur. Het educatieve programma gaat verder in Franz Jozef Glacier. We bezoeken daar het West Coast Wildlife Centre waar voorlichting gegeven wordt over een programma in Okarito om de Bruine Kiwi te behouden (275 exemplaren). Ook kunnen we daar in het halfdonker 3 bruine Okarito Kiwi's bewonderen. We komen onder andere te weten dat deze beesten pas na 3 jaar volwassen zijn en dat hun ei ten opzichte van hun lichaam absurd groot is.

In Hokitika aangekomen voor onze overnachting gaan we eerst naar het strand. Tijdens ons diner bij Fat Pipi Pizza hebben we leuke NZ tafelgenoten uit Auckland en Hahei in de Coromandel. Toen we vertelden over onze reis zeiden zij dat we al meer van NZ zouden zien dan veel NZ-ers zelf van hun land gezien hebben. Dat relativeert weer enorm ons gevoel dat we nog meer zouden willen zien en stemt weer tevreden. Ook krijgen we zeer gastvrij hun adres en telefoonnummer voor als we in de buurt zijn.

De volgende dag weer een reisdag, maar nu 370 km en dat gaat je in NZ niet in de koude kleren zitten. Eerste echte stop bij Pancake Rocks, dat zich terecht als één van dé attracties van NZ profileert. Gelukkig komen we aan bij hoogwater zodat we de enorme klappen van de golven op de rotsen en in de grotten meemaken. De blowholes komen ook goed tot hun recht en laten mooie pluimen zien die we op film vastleggen. De kronkelige kustweg daarna is prachtig en we hebben (althans degene die niet rijdt) uitzicht op de baaien. De volgende attractie vandaag is de Buller Swing Bridge (de grootste hangbrug van NZ), wel wat toeristisch maar dat zien we voor de gelegenheid door de vingers.

Het weer wordt alsmaar mooier als we dichter bij Abel Tasman National Park komen. We zullen weten dat we een plek geboekt hebben die tegen het National Park aanligt want het is een crime om het te vinden en we kiezen een kustweggetje waar we met 20 km/uur door de bochten moeten omdat het anders te risicovol is, maar uiteindelijk komen we in Marahau en vinden we ook nog de huisjes. Toen we dat tegen de eigenaar van de huisjes zeiden zei hij: "It's hard to find the way to paradise". De omschrijving van de plek is volstrekt terecht. We kijken uit over de een knalblauwe Tasman Bay naar Nelson en de Marlborough Sounds (25 tot 35 km afstand) en hebben een heerlijk verblijf met veel privacy. Hier houden we het wel 4 nachten vol, inclusief de tussenliggende 3 dagen.